Carla en Christian van Hoorn uit het Friese Itens zijn ouders van twee ‘Regenboogkinderen’. Lhbtiq+ is een onderwerp dat zij meer bespreekbaar willen maken. Daarom willen ze zoveel mogelijk mensen inspireren om vóór Roze Zaterdag een vlag te planten op RegenboogvlaggenVoorFryslân.frl. Ze hopen dat minstens 1.100 mensen zullen meedoen.

Carla en Christian vormen samen met hun kinderen Jurre en Mika een voelbaar warm gezin. Het is makkelijk voor te stellen dat de twee kinderen zich altijd veilig hebben gevoeld om zichzelf te zijn. Jurre is enkele jaren geleden tot de conclusie gekomen dat hij op jongens valt. Mika, die op diens vierde al riep dat Mike wilde trouwen met een meisje uit de klas, heeft na een zoektocht ontdekt genderfluid, non-binair, aseksueel en panromantisch te zijn. Wanneer Carla en Christian erover vertellen, merk je aan alles: voor hen is het de normaalste zaak van de wereld.

Gelukkig worden

Dat illustreert bijvoorbeeld de zoektocht van Jurre. Christian: ,,Jurre had in het verleden een paar keer verkering met meisjes. Maar bij het zoenen voelde hij niets, zei hij. Drie jaar geleden zei ik: misschien val je wel op jongens. Dat schudde hij van zich af.”

Toen Mika Jurre in 2018 meenam naar het straatfestival in Leeuwarden, waar toen ook de PRIDE plaatsvond, kreeg Jurre sjans met een jongen. ,,Mika moedigde hem aan om de jongen aan te spreken”, vertelt Carla, die met ze mee was. ,,Dat deed hij. Ik zag hem zó veranderen; dat had ik niet gezien toen hij eerder een meisje had.”

Toch duurde het nog even voor Jurre zeker wist dat hij op jongens valt. ,,Hij vroeg aan mij: hoe zou je het vinden als ik met een jongen thuis kom?”, weet Christian nog. ,,Ik zei: dat maakt mij niet uit, als je maar gelukkig wordt. Dat is voor ons het allerbelangrijkst: gelukkig worden.”

Onbekendheid

Voor Carla en Christian is het een vanzelfsprekendheid dat iedereen zichzelf mag zijn. Tegelijk weten ze dat andere mensen er soms moeite mee hebben als bijvoorbeeld hun kind homoseksueel of non-binair is. Christian: ,,Wat ik veel zie: men is niet bekend met de lhbtiq+-wereld.”

Hij denkt aan Jurre, die op zijn werk van collega’s kreeg te horen: ‘Ben jij homo? Dat is niet te zien.’ ,,Daaruit blijkt al een stereotypering. Nu kan Jurre op een mooie manier grapjes maken, hij heeft veel humor en is heel zelfverzekerd. Hij kan op dit soort opmerkingen goed reageren. Dus die collega’s zeggen vervolgens tegen anderen: we kennen een homo en dat is een prima jongen.”

Carla zegt dat zij en Christian met name voor ouders een voorbeeld willen zijn. ,,Voor hoe zij hun kinderen van jongs af aan kunnen laten voelen: je mag zijn wie je wilt zijn, je mag erover praten, je mag je veilig voelen. Dat zit hem soms al in hoe je de dingen zegt. ‘Later als je verkering hebt’ in plaats van ‘later als je een vriendje of vriendinnetje hebt’. Want bij dit laatste duw je ze – onbewust en onbedoeld – al in een richting.”

Kwetsbaar

Om terug te komen op de zelfverzekerdheid van Jurre: dat gunnen Carla en Christian elk kind. Daarom zijn ze initiatiefnemers bij de supportgroep voor ouders van lhbtiq+-kinderen, pubers en volwassenen, Ouders & Out, samen met COC Friesland.

Daarnaast hebben ze zich afgelopen zomer aangesloten bij de Moeders en Vaders van Fryslân, met als doel zoveel mogelijk mensen te inspireren om een vlag te planten op RegenboogvlaggenVoorFryslân.frl. Met succes. Door heel Nederland doen mensen al mee, waardoor RegenboogvlaggenVoorNederland.nl inmiddels ook een feit is.

Statement

,,Het belang van de vlaggen is dat je laat zien dat de lhbtiq+gemeenschap er is en dat je het gesprek erover opent”, vindt Christian. ,,Wij zien veel jeugd die zoekend is: wie ben ik, waar sluit ik me bij aan? En daar komt dan soms ook nog onzekerheid over hun genderidentiteit of geaardheid overheen. Ze zijn ontzettend kwetsbaar. Daarom is het belangrijk dat mensen interesse tonen in hun wereld en proberen om het te snappen. Dat voorkomt dat ze misschien dingen zeggen die kinderen juist niet helpen.”

Carla vult aan: ,,Waarom die vlag online planten – en in het echt uithangen – belangrijk is? Het voelt nu als een druppel op de gloeiende plaat. Maar als we straks zo’n groot statement maken, hopelijk minstens 1.100 vlaggen, dan kunnen we er niet meer omheen. En dan wil ik met mensen het gesprek aangaan over waarom die vlag er is. Dat de lhbtiq+-community er mag zijn. Net als iedereen.”